اجرای تئاتر اردوگاهی در دهه فجر

به گزارش مجله روز ، جلسه ای با بیان خاطرات دو آزاده دوران دفاع مقدس به مناسبت دهه فجر در خانه اهل قلم برگزار شد. عبدالحمید اکبرنیا ، یکی از آزادگان هشت سال دفاع مقدس ، در این جلسه توضیح داد: دوران اسارت مانند امروز در قرنطینه بود. ما باید روی یک دیوار چهار جداره می بودیم و قبل از اسارت تصوری از اسارت نداشتیم. این حضور مداوم باعث افسردگی و خستگی ما شد ، بنابراین بدون تنوع نمی توانیم شرایط سخت اسارت را تحمل کنیم.

وی افزود: “ما مجبور بودیم از زندگی روزمره اجتناب کنیم. بنابراین شرایط سخت اسارت باعث شد که بتوانیم استعدادهای خود را بشناسیم.” مثلاً در ایام دهه فجر تئاتر اجرا کردیم که روحیه و شادی ایجاد می کرد. عراقی ها نسبت به برگزاری این مراسم بسیار حساس بودند. این فعالیت ها توسط عراقی ها ممنوع شد. ما باید فعالیتهای مناسب خود را به صورت پنهانی انجام می دادیم. یک یا بیشتر از زندانیان نگهبان شدند و خود را قرمز یا سیاه اعلام کردند و ما می توانیم فعالیت های با کیفیت بالا در سطح اردوگاه ها و آسایشگاه ها با امکانات کمتری داشته باشیم.

در ادامه این دیدار محمد باقر عباسی یکی از اسرای دوران جنگ تحمیلی با اشاره به ولادت حضرت زهرا (س) گفت: اسیران عشق مادری حضرت فاطمه (س) را درک کردند و اگر مادری او نبود نوازش حقایق ناگوار رخ داده است. نوع اسارت رزمندگان ایرانی با سایر اسیران جهان متفاوت است. زیرا زندانیان ایرانی توانستند روحیه خود را برای مدت طولانی حفظ کنند و این مربوط به اعتقادات و ارزشهای دینی آنها بود.

وی افزود: “بعضی اوقات متاسفم که چرا حتی اگر فاصله کمی با شهادت داشتم اما به شهادت نرسیدم ، اما پس از اسارت فهمیدم که حکمت خدا این است که یک مأموریت دیگر را در زندانهای دشمن انجام دهد.” در اسارت ، همه چیزی می دانستند. هر وقت می خواستیم کاری انجام دهیم باید به سراغ مدیر خزانه داری برویم. در واقع ، این بخش وظیفه تأمین تجهیزات و ملزوماتی را داشت که برای بزرگداشت مناسبت های مذهبی یا ملی در اختیار ما قرار گرفت.

باقری گفت: یکی از مواردی که دو ماه زودتر برای او برنامه ریزی کرده بودیم ایام دهه فجر بود. ما همه جوانب را ارزیابی کرده ایم تا در مدت 10 روز برنامه های مختلف فرهنگی ، ورزشی و هنری را انجام دهیم. در پایان به برگزیدگان هدیه دادیم.

این مبارز آزادی خواه دوران دفاع مقدس با اشاره به نمایش تئاتر اردوگاه توضیح داد: تئاتر میدانی ویژگی های خاص خود را داشت. می توانم بگویم که در دهه فجر و نوروز ، این نوع تئاتر تأثیر بسیار مثبتی در روحیه رزمندگان داشت. بعضی اوقات در 22 سالن بازی می کردیم که جای فیلم را گرفت. همه تمرینات ما با گفتگو نبود و بعضی اوقات آزادگان مجبور به انجام حرکات بودند. بهترین زمان برای ما زمانی بود که مسابقات ورزشی برگزار می شد زیرا بعضی اوقات پاسداران عراقی آنها را تماشا می کردند و ما می توانستیم در تئاتر اجرا کنیم.

باقری تاکید کرد: ساختن آثار هنری یکی از اقداماتی بود که باعث زنده ماندن ما شد. آداب و رسوم مذهبی ، فعالیت های آموزشی و سرگرمی نیز روحیه اسیران را بالا می برد. ما متن را روی بسته های سیگار ، سیمان و ورق های گوشت منجمد نوشتیم. زغال سنگ ، باتری ، چوب سوخته ، و مداد یا قلم که از عراقی ها گرفتیم نیز ابزار نوشتن ما بود.

انتهای پیام