آیینه ناصاف و جبرآلود تاریخ

همه می خواستند شخص ، گروه یا جریان دیگری را سرزنش و سرزنش کنند. در ابتدا بحث آرام بود ، اما به تدریج جو هیجان انگیز شد و مردم با رگهایی که از گردن خارج شده و صدای چندین برده بیرون آمد ، یک جنگ گلادیاتور تمام عیار را آغاز کردند. طبیعی است که چنین نبردهایی به نتایج روشن و قانع کننده ای منجر نشود. این فقط به ابهام می افزاید و در نهایت به افراد در ذهن خود یادآوری می کند (البته وقتی آنها آرام می شوند) که آنچه اتفاق افتاده به هر حال اتفاق افتاده است. حالا آیا این مقصر است یا نه. هم این جریان و هم آن جریان. البته این اولین باری نیست که این نوع دعوا و درگیری را می شنوم و می بینم.

من آنقدر شنیده ام و دیده ام که تعدادم را از دست داده ام. بسیار نادر است که ذهن من به آرامی روشن شود و بتواند به حقایق ناب دست یابد. فقط صدای ماشین ها و صداهای بد و اشتباه در گوش شما برای مدت طولانی است. من این حملات را در بحث ها و بحث های رسانه ای دیده ام. من برای افرادی که می خواهند از برداشت های به ظاهر علمی خود دفاع کنند احترام زیادی قائلم ، اما کمابیش درست است که ، از این میدان جنگ ، آرامش از یقین ناشی می شود. خیلی کم می توانم بگویم.

نحوه قضاوت ما درباره واقعیت های تاریخی امری کاملاً شخصی است و افراد نباید در قبال نوع قضاوتی که دارند قضاوت کنند. اما در عین حال ، نباید این واقعیت اساسی را نادیده بگیریم که ادراک و قضاوت درباره گذشته مبتنی بر واقعیت محض نیست. در حقیقت ، تصویری از گذشته را در ذهن فعلی ایجاد می کند. مثل اینکه می خواهم به گذشته در آینه حال نگاه کنم. این نگرش قطعاً واقع بینانه نخواهد بود زیرا در چنین نگرشی مسئله زمان و تغییرات ناشی از آن مورد توجه قرار نمی گیرد. در واقع ، نمی توان این را در نظر گرفت. برای بررسی دقیق یک واقعه تاریخی ، لازم است همه عواملی که در آن نقش دارند ، مرور شود و از آنجا که بیشتر این عوامل تحت تأثیر زمان با گذشت زمان تغییر می کنند ، از نظر منطقی امکان بررسی بی عیب و نقص آنها وجود ندارد. حتی اگر طبق قوانین اساسی علم بپذیریم که اطلاعات ابدی است و مانند ماده و انرژی فقط شکل خود را تغییر می دهد ، زنده ماندن گذشته حتی از تصورات ناب امکان پذیر نیست.

من فکر می کنم ما می توانیم برخی از اطلاعات مربوط به یک حادثه را شبیه سازی و با هم مرتبط کنیم (با انرژی و زمان زیاد) ، اما منطق اساسی یک سیستم به ما می گوید که این فقط کاریکاتور آن حادثه است. گاهی اوقات ، در مطالعه بیولوژی سیستم برای دانشجویان ، این مثال را می آورم که اگر هسته اصلی اطلاعات بیولوژی حافظ شیراز را بدست آوریم و از آن برای ساخت حافظ دیگری استفاده کنیم ، شاید در اوج ظرفیت بیولوژیک آینده. ، ما می توانیم بدن را ایجاد کنیم از نظر منطقی غیرممکن است که این حافظ شبیه سازی بتواند به درخشش حافظ قرن 8 حافظ سرود بخواند.

دلیل منطقی این است که شعرهای حافظ محدود به زیست شناسی او نیست (به معنای عام). لازم است تمام عوامل تاریخی و جغرافیایی که منجر به شکل گیری این خلاقیت بی نظیر این فرد شده است را شبیه سازی کرده و در اختیار این بدنه بیولوژیکی قرار دهیم. به نوعی ، او قرن هشتم دیگر و در شیراز دیگری و در درون خود تأثیر و نفوذهایی را ایجاد کرد که هر لحظه از زندگی در این شرایط بر روان باقی گذاشته است. در حقیقت ، شبیه سازی حافظ غزالسرا به شبیه سازی همه عوامل Bida و آزمایشات توسعه آن بستگی دارد. از کودکی تا مرگ. منطق اساسی می گوید این غیرممکن است. ابر رایانه هایی که شبیه سازی بیولوژیکی انجام می دهند تنها می توانند قسمت کوچکی از زندگی بیولوژیکی را در مدت زمان طولانی شبیه سازی کنند. در واقع ، بخش بسیار بسیار کمی ، که ممکن است برای متخصصان بیوتکنولوژی در زمینه دارو و داروسازی مفید باشد ، اما مطمئناً برای کارهای مورخان و فلاسفه زیست شناسی مفید نیست. یک تصویر تحریف شده بر اساس داده های منتخب از هزاران داده که باید برای شبیه سازی واقعی در کنار هم قرار بگیرند و البته تعامل آنها باید با نهایت ظرافت ارزیابی شود.

با توجه به اینکه نکته اساسی این است که ، طبق نظریه های جدید ، حتی کوچکترین و به ظاهر ناچیز مسائل می توانند این شبکه از تغییرات عظیم را تغییر داده و بی اعتبار کنند. بدون شک ، زیست شناسی سیستم و هوش مصنوعی تا آنجا پیش می روند که ربات های به ظاهر هوشمند را بازسازی می کنند. خودروهایی که قابلیت های تحسین برانگیزی نیز از خود نشان می دهند. به نظر می رسد که زیست شناسی مولکولی می تواند یک بدن دقیق از حافظ شیراز را شبیه سازی کند ، اما بین یک انسان واقعی و البته یک هنرمند واقعی ، روح و ذهن هر لحظه از یک شبکه غول پیکر تغییرات ، با یک Smart ماشین و بدنه ای که با دقت شبیه سازی شده جنبه تفاوت زمین و آسمان است. شاید این واقعیت که هیچ کس دو بار در یک رودخانه شنا نکند به حقیقت ناب اشاره داشته باشد.

به همین دلیل ، این روزها با شنیدن داوری های غافلگیرکننده درباره تاریخ ، به ویژه تاریخ معاصر ، متعجب شده ام. اکثر کسانی که عوامل تأثیرگذار را برای قرار دادن در زیر میکروسکوپ قضاوت می کنند و به دنبال آنها نیستند ، از دید واقع بینانه (کلی) به تاریخ نگاه نمی کنند. همانطور که گفتم ، آنها براساس زمان فعلی و تجربیاتشان تاریخ را در ذهن خود می سازند (بسیار ناقص) و آن را قضاوت می کنند (بسیار ناقص تر). همانطور که اشاره کردم ، شخصی بودن این دیدگاه مشکلی ندارد ، اما من بارها شاهد بوده ام که مردم درگیر این جریانهای گرداب بوده و تصویر ذهنی خود را واقعیتی غیرقابل انکار دانسته اند و بسته به “او” ، جهت گیری های عملی و کلامی شدید

تاریخ ، مانند زیست شناسی و سایر علوم ، زمانی که همه عوامل تشکیل دهنده آن و البته تأثیرات آن (حتی کوچکترین عوامل) در نظر گرفته شود ، می تواند به دقت مورد مطالعه قرار گیرد. در غیر این صورت ، به نقشی تبدیل می شود که شخص از داستان در ذهن خود بازی کرده است. نقشی خارق العاده و به معنای واقعی کلمه به دور از واقعیت. همانطور که زیست شناسان فکر می کنند ، این دانش (زیست شناسی) دانش واقعی زندگی نیست. این یک تصویر مصنوعی از انسان است و براساس محدودیت های حواس او ساخته شده است. در حقیقت ، قضاوت انسان در مورد زندگی است ، نه زندگی واقعی. به نظر می رسد که یک قفل ساز می خواهد در مورد زندگی عقاب اظهارنظر کند و تصور اینکه به تدریج باور کند که او به دانش واقعی عقاب دست یافته ، بسیار خارق العاده تر است.

من فکر می کنم برای بسیاری از ما قضاوت در مورد اعمال و رفتار شخص دیگر بدون رفتن مستقیم به جهتی که این اعمال و رفتارها رخ داده بسیار زیاد است. وقتی وارد شدیم ، از دیدن درست بودن رفتارها و رفتارهای مشابه متعجب شدیم. آنچه ممکن است قبلاً منتقد سرسختی بوده باشیم. برای بیان این س questionsالات آسان است که از عبارات موضعی و مبهم مانند جبر تاریخی و مانند آن استفاده کنید. فکر می کنم این تفاسیر به برخی از حقایق اشاره دارد ، اما بسیار کلی است و معنای عمیقی ندارد. جبر و اختیار آزاد تعابیر مشابهی است که در فلسفه و کلام به طور کلی مورد مطالعه قرار گرفته است ، اما در علوم طبیعی تأثیر عوامل و تعامل اطلاعات در نظر گرفته می شود. اکنون می توان نتیجه را جبر یا اختیار یا هر چیز دیگری تفسیر کرد.

متأسفانه چنین بحث هایی را نمی توان برای دوستانی که در آن جلسه با صدای بلند بحث می کردند و چندین بار صدای خود را بلند می کردند ، مطرح کرد و نمی توان کرد. جوشیدن احساسات جایی برای احساسات باقی نمی گذارد. از طرف دیگر ، این احساسات هستند که باعث شعله ور شدن قسمت اصلی داستان شده اند. شبکه عظیمی از تأثیرات روانشناختی که بشر هنوز به پایه های اساسی خود نرسیده است. آنها می گویند در این موارد ، شما باید آرام باشید و بگذارید افراد با گذشت زمان آرامتر بمانند و سپس در زمان مناسب با آنها صحبت کنند. این روش ممکن است از نظر روانشناختی و اخلاقی مفید باشد ، اما از نظر واقعیت تاریخی مفید نیست. زیرا شاید آنچه که باعث جنجال و دلخوری شد اساساً همان عواملی بودند که در زمان صلح ناپدید شدند. از همان نوع احساسی که ذکر کردم. که بازگشت به این جلسه و تحلیل و شبیه سازی دقیق آن را غیرممکن می کند.