عادل فردوسی‌پور: من و علی دایی؟ چه قیاسی!؟

به گزارش مجله ایرانی ، قسمتهایی از مصاحبه آدل فریسپور با ویژه نامه نوروزی این روزنامه مشرق در زیر می توانید بخوانید:

– به نظر من ، علی دای یکی از برجسته ترین شخصیت هایی است که در کشور ما بزرگ شده و به جایگاهی که شایسته او است رسیده است. البته ، این توصیف فقط شامل شخصیت ورزشی علی دایی نیست. ورزشی و غیرورزشی ، وی چهره برجسته ای در ایران است.

– وقتی در سال 1371 وارد دانشگاه شدم ، آخرین سال متالورژی دانشگاه علی دای شریف بود. من در آن زمان با علی دائه آشنا شدم. سپس می رفتم و بازی های او را تماشا می کردم. فکر می کنم زمان آن بود که او به تیم تاکسی پیوست. نکته جالب در مورد او این بود که او همزمان با یک شور ، اشتیاق و علاقه عجیب فوتبال بازی می کرد. این خصوصیات برای کودکان دانشگاه شناخته شده بود. عموی تجرات پس از سوار شدن به تاکسی به بانک رفت و فوتبال حرفه ای خود را با جدیت دنبال کرد.

– این یک واقعیت است که دی خیلی دیر در فوتبال به سطح ملی رسید. فکر می کنم او فقط 22 یا 23 سال داشت که اولین بازی ملی خود را تجربه کرد. البته اگرچه دیر به سطح ملی رسید اما رکوردهایی را به ثبت رساند که فقط تعداد کمی از بازیکنان توانستند آن را ثبت کنند.

– چاچا استعداد داشت ، اما سوابق او به خاطر استعداد نبود ، بلکه به دلیل عمل خواسته ای بود که در واقع خرج کرد. می گویم هیچ کس مثل عمو علی تلاش نکرده است. هیچکس به اندازه علی دای قدرت اراده نداشت و هیچکس نمی خواست به اندازه پیروزی او در بازیها برنده شود. به نظر من ، علی دایی نماد کسی است که با تلاش ، اشتیاق و الهام خود به آنچه که انجام می دهند رسیده است.

– خوب ، می بینی ، او درست زندگی می کرد ؛ بنابراین در حال حاضر او یک فرد موفق است و تمام دنیای فوتبال ما را با نام علی دای می شناسند. او باعث افتخار کشور ما می شود و من بسیار خوشحالم که به هر حال مدتی در کنار علی دای بودیم.

– ما با هم خاطرات زیادی از بیت کوین داریم ، اما من فکر می کنم علی دایی یکی از الهام بخش ترین شخصیت هایی است که فراتر از بازی ما ، بازی است ، فکر می کنم کشور ما آن را دیده است. شخصی که باعث شهرت ایران در سراسر جهان می شود واقعاً شایسته ستایش است.

– فکر می کنم چهار یا پنج سال از شروع فوتبالش گذشته بود ، با خودم گفتم این بازیکن توانایی انجام کار مهمی را در دنیای فوتبال دارد. واقعیت این است که وقتی کسی سخت کوشی ، اراده و انگیزه علی دایی را دید ، امیدوار بود که بتواند یک رکورد جاویدان ثبت کند.

– من اصلاً قبول ندارم که علی دای فقط در مقابل تیم های ضعیف گلزنی کرده باشد. گویی رونالدو خود چندین گل به تیم های ضعیف تر زده است. همچنین لیختن اشتاین و مالت و جزایر فارو و بسیاری از تیم های ضعیف دیگر نیز حضور دارند. علی دایی تقریباً برای همه تیم های خارق العاده آسیا گلزنی کرده و تیم های خوبی مقابل او بازی کرده اند. مهمترین نکته در مورد علی دایی “پایداری” او بود؛ یادم می آید ، همیشه در آلمان ، اواسط هفته اگر بازی داشت بلند می شد ، به اردوی تیم ملی می آمد ، خستگی جاده و پرواز می خرید و با تمام وجود برای تیم ملی بازی می کرد. و الهام اگر به آمار گلزنی او در تیم ملی نگاهی بیندازید ، او کمتر از کره ، عربستان سعودی ، ژاپن ، مکزیک و تقریباً در هر تیم بزرگی که مقابل آنها بازی کرده گلزنی نکرده است. بنابراین ، من این فرضیه را قبول ندارم و همانطور که گفتم ، مهم این است که علی دایی ادامه این سالها باشد.

– توسط خودم؟ من کاری ندارم تشبیه چیست؟ من ریا می کنم (با خنده) درمورد شکایاتم بیشتر بگویم!

– می توانم بگویم حیف است که علی دای در سطح ملی دیرتر بزرگ شود. یعنی اگر علی دایی در سن 16 یا 17 سالگی کشف می شد ، مطمئنا سوابق وی تا سالهای سال دست نخورده باقی می ماند.

– حالا فاصله عمو و رونالدو ، اگر اشتباه نکنم ، فقط هفت گل است. به نظر من ، اگر هیجان کرونا و مسابقات یورو 2020 به تعویق نمی افتاد ، این عنوان اکنون به رونالدو می رسید. در این یکی دو سال ، وقتی رونالدو با دایی خود نزدیکتر شد ، اتفاقات جالبی افتاد. تعویق بازی های ملی و مصدومیت یورو 2020 به مصدومیت رونالدو. او حتی به دلیل گاز گرفتن توسط زنبورعسل بازی ملی را از دست داد. در یک بازی ، او در دو بازی بسیار ساده تعداد بسیار کمی گل به ثمر رساند و در چند بازی نیز به ثمر نرسید. همه این عوامل دست به دست هم داد تا عنوان آقای گل جهان در دست عمویش باقی بماند و رسانه های جهان روی این موضوع مانور بیشتری دهند. در این یک سال ، رسانه های معتبر ورزشی جهان مطالب زیادی درباره عموی من نوشتند. رونالدو عاشق شکستن رکوردها است. من مطمئن هستم که تا روز شکستن رکورد خوب نخواهد نشست. بعید است او قبل از جام جهانی 2022 تیم ملی پرتغال را شکست دهد و فکر نمی کنم تا زمانی که به این رکورد دست پیدا کند ناامید نشود.

– من تقریباً 38 یا 40 سال فوتبال را دنبال کردم و بدون شک می توانم بگویم ، او بهترین بازیکن تاریخ فوتبال مارکونا است. من این را به شوخی نمی گویم که مارادونا مرده است و بسیاری از مردم اکنون چنین حرف هایی می زنند. من برای این دلیل دارم مارادونا از هر لحاظ استثنایی بود. چه کسی به تنهایی بار یک تیم را به دوش می کشد. او با کاریزمای فوق العاده و تکنیک استثنایی خود توانست ناپولی را به تنهایی به سطح فوتبال اروپا برساند. تیم ملی آرژانتین با بازیکنانی که در آن زمان حتی بازیکنان فوق العاده ای نبودند و سال ها در اوج فوتبال بودند ، قهرمان جام جهانی شدند. معتقدم مارادونا بهترین بازیکن تاریخ فوتبال بوده است. اما حیف است که ما آن را خیلی زود از دست دادیم.

– اگر بازیکنانی که در زمان مارادونا با او بازی می کردند را با بازیکنانی که اکنون یا در گذشته با مسی بازی می کردند مقایسه کنیم ، می بینیم که مارادونا در آن زمان تیم را با بازیکنانی مانند جورج بوروچاگا تیم برنده شد ، اما بازیکنانی مانند JV و Iniesta بازی کرد . با مسی بنابراین مارادونا نتایج را به تنهایی تغییر داد و به همین دلیل بهترین بود. البته مسي تنها مسئله نيست. ما قبلاً بازی بازیکنان قدیمی تر مانند پله و یوهان کرایف را دیده ایم. با این حال ، برای بسیاری ، او مانند مارادونا نبود و فکر نمی کنم از حالا بازیکنی مانند مارادونا ظهور کند. شاید بسیاری از آنها مارادونا نباشند ، اما آنها مارادونا را نیز یک افسانه می دانند. مانند کسی که تأثیر ماندگاری داشت و به تنهایی تیم شهر را هدایت می کرد ، که رویای مردم ناپل را به واقعیت تبدیل کرد و پس از رفتن مارادونا هرگز محقق نشد. او تیمی را راه اندازی کرد که جایگاه خاصی در ایتالیا ، این کشور و اروپا نداشت. به طور خلاصه ، ما در طول تاریخ بازیکنان بسیار خوبی داریم ، اما به غیر از آن بازیکنان ، بازیکنان بزرگ دیگری هم بازی کرده اند. برای مثال در مارادونا که آرژانتین را به رده های بالای فوتبال جهان ارتقا داد ، اینگونه نیست.

– خوب ، مارادونا حاشیه های زیادی داشت؛ شاید همین حاشیه در جذابیت و جذابیت او نقش داشته باشد. به همین دلیل است که اکنون همه جهان در غم از دست دادن چنین مرد بزرگی سوگوارند. من نمی دانم آیا یک شخصیت ورزشی دیگر می تواند در صورت مرگ او همه جهان را متزلزل کند و بنابراین کل محیط اجتماعی و غیر اجتماعی جهان را تحت تأثیر قرار دهد. به هر حال مارادونا واقعی بود. من قبلاً از گواردیولا نقل کردم که آنچه مارادونا در زندگی خود انجام داد هیچ ارتباطی با آنچه در زندگی ما رخ داده است ندارد.

– فکر می کنم اگر مارادونا به ساحل نمی رفت ، احتمالاً بازی دیدنی تری در فوتبال انجام می داد. اما ، همانطور که گفتم ، این مسائل جزئی جدایی ناپذیر از زندگی او بود. البته ، من فکر می کنم او در فوتبالش بسیار تأثیرگذار بود. اما او چنان کاریزما و بزرگی داشت که همه سعی نمی کردند آن جنبه از زندگی او را جدی بگیرند و بیشتر به توانایی های فنی و کاریزماتیک او بیندیشند. شاید این شخص دیگری بود که ، تا آنجا که من می دانم ، در زندگی خود اتفاقات عجیب و غریب و حاشیه ای رخ داده بود ، او این شهرت را کسب نکرد ، اما مارادونا متفاوت بود. من واقعاً معتقدم که بازیکن دیگری مانند مارادونا می تواند قرن ها طول بکشد تا برسد. فکر می کنم دنیای فوتبال استعدادی از دست داد. هیچ کس دیگری نمی تواند به مارادونا بیاید.

انتهای پیام