تاریخ حق و حب علی (ع)

به گزارش مجله ایرانی ، احمد مسجدجمی ، عضو شورای شهر تهران در ادامه یادداشت خود در روزنامه همشاهی اظهار داشت: وزیر فرهنگ و تبلیغات عربستان از حضور برادران ایرانی در کشور دیگرشان استقبال کرد. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با ولیعهد قدرتمند وقت ملک عبدالله دیدار کرد و عکسی از جشن های هفته فرهنگی ، به تصویر کشیدن رهبران ایران در یک مکان خاص ، از تلویزیون ملی دولتی پخش شد. این فرصتی برای بازدید از موزه ملی ریاض بود. خوب به خاطر دارم که در وسط موزه جای خاصی در جعبه خاتم وجود داشت به نام “کلید طلایی کلید تهران”. در آنجا ما همچنین درباره تاریخ باستان حجاز بحث کردیم. از آن سال ها ، دولت عربستان سعودی به دنبال کشف هر چه بیشتر آثار تاریخی و تأسیس چنین موزه هایی بود.

اخیراً ، یک محقق عرب پیشگام ادامه این کار بود و در تحقیقات خود ، مجموعه ای از سنگ نگاره ها ، از جمله لیتوگرافی از کلمه اول قرن اول هجری را با کلمات زیر ارائه داد: عشق علی بن ابیب طالب ، درست از ما و من ضروری هستم. در این عبارت مختصر ، سه کلمه “عشق” ، “درست” و “ضروری” با نام علی بن ابی طالب ، نه در کتاب ها و داستان ها ، بلکه به روشی که از اعتبار بالایی برخوردار است و در چنین شرایطی در عربستان سعودی ، جایی که سیاست های رسمی فرهنگی دولت با انتشار چنین اسنادی مرتبط نیست. شاید یک روند جدید در توسعه میکرومدیا دوباره این سیاست ها را مرور کرده باشد.

این کتیبه تأکید می کند که عشق به علی به عنوان نمادی از ایمان قلمداد می شود زیرا نه تنها در روایت ها بلکه در سینه کوه های اطراف مدینه نیز گسترش یافته است. تعجب آور نخواهد بود اگر چنین عباراتی در یکی از شهرها و مناطق کوفه یا ایران مانند ری ، اووه ، کاشان ، خراسان و مناطق اطراف آنها دیده شود ، اما در صحرای مدینه معنای دیگری دارد.

می توان استنباط کرد که این عبارت در زمانی قلبی حک شده بود که کلیپیت علی دمشقی علیه امیرالمومنین (ع) توهین ، نفرین و نفرین می کرد و خشم م believeمنان را برانگیخت. تا آنجا که حضر بن عدی ، یار ویژه امیرالم Muمنین (ع) در کوفه ، وی نتوانست از اعتراض به حاکم مستبدی مانند زید بن ابیا که معاویه او را برادر خود کرد ، خودداری کند. و سرانجام قیام کرد. حضر بن عدیا همان شخصی است که به دستور شیخیه کوفه به اتهام خروج از دستورات خلافت و ایشانیندا توسط معاویه به شهادت رسید و در زمان ما داعش همراهان معاویه نیز بودند. نابود. قبر او و قبر او را حفر کنید.

این اثر ، همراه با انبوهی از روایات تاریخی ، نشان می دهد که در قرن اول هجری ، علی بن ابی طالب خود به یک گفتمان تبدیل شد و شاید به دلیل تسلط شدید حکام امید در شهرهای بزرگ ، پیروان پیامبر از این طریق نظرات او ابراز شد و او مجبور شد قلب کوه و سنگ را ثبت کند ، زیرا کلمات “حق” ، “اجباری” و “عشق” از نظر شرعی و قضایی معنی خاصی دارند. این تلاش برای دفاع از “حق اجباری ابن بن ابی طالب در عشق” در واقع مواجهه ای با اسلام بود که توسط حقوقدانان اموی ترویج شد. علی رغم تمام تلاش های محمددین ، ​​حقوقدانان و داستان نویسان برای پوشاندن چهره علی عامر الم Muمنین ، تقریباً یک قرن پس از شهادت عمران علی ، نه تنها برای او ، بلکه شعار حق نیز نتیجه ای حاصل نشد. از اهل بیت و علی منجر به سقوط بنزامیا شد. هنگامی که در محرم سال 132 هجری قمری ، ابوالعباس الصفاح ، اولین خلیفه عباسی ، می خواست روی منبر قدم بگذارد ، عمویش به مردم گفت كه هیچ كسی منبر را پیشنهاد نداده است ، مگر علی بن ابی طالب. اما رفتار ابوالعباس کمتر از رفتار بنزامی ها نبود. تا آنجا که مردم آرزوی بازگشت به خشونت در بنزامیا را داشتند ، مهدی عباسی ، یکی از خلفای بانو عباس ، مجبور شد موضع روشنی در برابر معاویه و بنامیا بگیرد. اینها درس های تاریخ است. او قرن ها پس از قبول خلافت ، و همزمان با آن ، در خطبه معروف شققیه نظر خود را درباره شرایط پذیرش خلافت ابراز داشت: “این خلافت از عطسه كردن بز ارزش بیشتری دارد.” ما شاهد این همه غرور مادی و معنوی هستیم و همه چیز را فدای قدرت و حکومت کرده ایم. نام و نشان خوبی باقی نمانده است.

انتهای پیام