طبیعت ایران زیر چرخ آفرود بازان

خوشحالم که منابع طبیعی دشت شقایق تصویب شده است. به منظور اجرای محرومیت در حضور بخشدار و رئیس محیط زیست آمل ، همه جاده های دسترسی به دشت را کور کردند. همین که صحنه را دیدم متعجب شدم. گفتم چرا جاده ها را با لودر می بندید و باعث تخریب آنها می شوید؟ این مقام محیط زیست گفت که قدرت ما به افراد و بازیکنان هجومی نمی رسد. ما کاری که می کنیم انجام می دهیم ، آنها حتی نرده ها را می سازند. آنها همه راه ها را بستند. ساعت حدود سه بعد از ظهر بود که ناگهان مرد لجبازی با جیب مقابل همه مسئولان ، سر خود را کمی بالاتر از ورودی های بسته دید. او به سمت دشت شقایق حرکت کرد و در یک مسیر کوهستانی قدیمی ناپدید شد. رفتار او مانند اراذل و اوباش بود که گاهی اوقات در مقابل مردم و پلیس تهدید می کنند که اگر کسی جرئت کند خود را نشان دهد! هرچه مسئولین فریاد می زدند و سوت می زدند ، جنایتکار بی خیال راه خود را ادامه می داد. این بندگان خدا نمی توانستند کاری انجام دهند زیرا راه را بسته بودند و نمی توانستند متجاوز را تعقیب کنند.

حیف است که گروهی برای فرار از چشم پلیس ، طبیعت ایران را با اتومبیل های گران قیمت فدای لذت خود کنند. رفتار سموم تب خونی بسیار خطرناک تر و مخرب تر از رفتار شکارچیان است. آنها گیاهان را در اوایل بهار خرد می کنند ، حیوانات را در طول راه می کشند ، با شخم زدن خاک در حساس ترین اکوسیستم ها باروری را به حداقل می رسانند و با ورود به مناطق بکر راه های جدیدی را برای مناطق حساس باز می کنند. ورود اتومبیل ها به این مناطق آرامش حیات وحش را مختل می کند و مشخص نیست که چه تخلفات دیگری در همه مناطق رخ خواهد داد.

وسایل نقلیه بیرون دو نوع اکوسیستم حساس را ترجیح می دهند. یکی صحرای کویری و دیگری قله کوه که گاهی با موتورسیکلت به ارتفاعاتی مانند توچال و الوند می رسید.

ریشه شیوع این نوع گردشگری بینش ناموفق فرهنگی است که سالها با محدود کردن سرگرمی جوانان در شهرها ، آنها را به ویلاهای شمالی و اخیراً به آفرود منتقل کرده است. فعالان خارج از جاده به دو گروه تقسیم می شوند: گروه اول رانندگان حرفه ای و افراد باهوشی هستند كه نیاز جوانان و ثروتمندان را برای رفتن به مناطقی دور از چشم پلیس و نیروی انتظامی و گرفتن مبالغ هنگفت از آنها درك می كنند. مشتری ها ، بدون نیاز به ویزا و به نظر می رسد هزینه بالای سفر به خارج از کشور آنها را به کشور دیگری می برد. گروه دوم فرزندان افراد متمول ثروتمند هستند که از همه اقشار در این گروه یافت می شوند. وجه مشترک این دو گروه عدم مسئولیت در قبال زمینی است که سالها به دلیل سو مدیریت دارایی هایش غارت شده است. نتیجه آن غنایمی است که خاک آن غبار آلود می شود ، آب هدر می رود و آنچه باقی می ماند طبیعتی زخمی است که با زباله آراسته شده است.

افرودیت را نمی توان نادیده گرفت ، افرودیت را باید مدیریت کرد. رانندگان محترمی هستند که گاهی اوقات خدمات نجیبانه ای برای نجات کوهها و کمک به خاموش کردن آتش ارائه می دهند. در اسرع وقت ، سازمان حفاظت از محیط زیست و سازمان جنگل ها و مراتع باید با مکاتبه با پلیس راهور جریمه های سنگینی را برای رانندگانی که به مناطق غیرمجاز سفر می کنند ، اعمال کنند. جریمه می تواند از طریق گزارش های مستند عمومی توسط افراد معتمد و مسئولان منابع طبیعی و محیط زیست اعمال شود. علاوه بر جریمه های فوری ، برای جبران خسارت وارده به طبیعت ، لازم است سازمان های مسئول عاملان را به محاکمه کشانده باشند.

لازم است در هر استان منطقه ای برای تمرین ورزش های خارج از جاده ایجاد شود تا بازیکنان آفرود بتوانند در مناطقی که با پرداخت هزینه پرداخت می شوند ، تفریح ​​و تمرین کنند. انتخاب مناطق مجاز باید براساس ارزیابی زیست محیطی انجام شود ، به طوری که سایت انتخاب شده به درستی انتخاب شود و کمترین آسیب به جانوران و گیاهان جهانی وارد شود. امیدوارم مقامات ذیصلاح این مشکل را جدی بگیرند و قبل از اینکه به عنوان مشکل رانندگان از کنترل خارج شود ، برای آن راه حلی پیدا کنند.

* استاد زیست شناسی ، دانشگاه تهران